Over de Kanaänhond
Inhoudsopgave
Kanaänhond zijn magere honden met een dikke staart die 24 tot 51 centimeter op de schouder staan. De jas is recht en hard, en komt in verschillende kleuren en patronen. Rechte, expressieve oren en donkere amandelogen stralen een nieuwsgierige uitdrukking uit. Canaans beweegt in een vlotte, natuurlijke draf. Ze zijn robuust, behendig en blijkbaar onvermoeibaar, waardoor ze een mooie pasvorm voor wandelaars en hardlopers zijn.
Kanaänhonden zijn slim, zelfverzekerd en territoriaal. Ze zullen passieve eigenaren ‘bezitten’ die zich niet als tophond in het familiepakket hebben gevestigd. Vroege training en socialisatie staan centraal. Wanneer positieve methoden worden toegepast, trainen deze oude wonderhonden prachtig. Behendigheid, gehoorzaamheid, het hoeden van beproevingen en wachtdienst zijn een paar afzetmogelijkheden voor hun arbeidsethos.
De Kanaänhond in het kort
De Kanaänhond is een paria-hondtype dat van nature alert, nieuwsgierig en waakzaam is. Hij is wantrouwig tegenover vreemden en onbekende omgevingen, maar toch loyaal en liefdevol met zijn gezin. Een vierkante hond van gemiddelde grootte, gematigd en evenwichtig zonder uitersten, met een strakke omlijning.
De matig gehoekte Kanaänhond beweegt met atletische behendigheid en gratie in een efficiënte, grondbedekkende duurdraf. Hij heeft een wigvormig hoofd met laag geplaatste rechtopstaande oren, een hoog geplaatste borstelstaart die over de rug krult als hij zelfverzekerd is, en een rechte, harde, plat liggende dubbele jas. Er is een duidelijk onderscheid tussen de seksen.
Voeding voor de Kanaänhond
De Kanaänhond moet het goed doen op hondenvoer van hoge kwaliteit, commercieel of thuis bereid met toezicht en goedkeuring van uw dierenarts. Elk dieet moet geschikt zijn voor de leeftijd van de hond (puppy, volwassene of senior). Sommige honden zijn gevoelig voor overgewicht , dus let op het calorieverbruik en het gewichtsniveau van uw hond. Traktaties kunnen een belangrijk hulpmiddel zijn bij het trainen, maar te veel geven kan obesitas veroorzaken. Meer informatie over welke menselijke voedingsmiddelen veilig zijn voor honden en welke niet. Neem contact op met uw dierenarts als u zich zorgen maakt over het gewicht of dieet van uw hond. Schoon, zoet water moet altijd beschikbaar zijn.
Uiterlijke verzorging
Kanaänhonden blijven meestal schoon en hebben normaal minder vaak baden nodig dan andere matig actieve rassen. Ze hebben een dubbele laag, bestaande uit een harde, platte buitenlaag en een zachtere onderlaag. Zij zullen moeten vergieten seizoen ten minste eenmaal per jaar frequent borstelen gedurende deze tijd zal helpen om losse haren te verwijderen en houdt de hond op zoek zijn best. De nagels moeten regelmatig worden getrimd als ze niet op natuurlijke wijze slijten, omdat te lange nagels ongemak en structurele problemen kunnen veroorzaken.
Oefeningen voor de Kanaänhond
Kanaänhonden vereist een matige hoeveelheid beweging en kan zich goed aanpassen aan verschillende woonsituaties bij dagelijkse uitstapjes. Training voor hondensport biedt een ideale uitlaatklep voor hun energie. Het ras oefent lichaam en geest door deel te nemen aan gehoorzaamheid, volgen, hoeden, behendigheid, neuswerk, karten, coursing-vaardigheidstests en andere activiteiten waar hond en eigenaar samen van kunnen genieten.
Een jonge Kanaänhond opvoeden
Kanaänhond is heerlijk gevoelig, aanhankelijk en responsief en maakt toegewijde gezinsgenoten. Ze zijn zeer intelligent en gemakkelijk opgeleid. Hoewel de honden zich kunnen aanpassen aan de meeste klimaten en woonsituaties, maken hun natuurlijke drang tot zelfbehoud en een goed ontwikkeld gevoel van territorium hen wantrouwig naar vreemde mensen, vreemde honden en nieuwe omgevingen; vroege socialisatie en puppytraining zijn een must. Dit is een proces dat moet beginnen bij de fokker en door moet gaan met de nieuwe eigenaar en helpt om een goed gemanierde en goed aangepaste hond te garanderen, zowel thuis als in het openbaar. Trainingssessies moeten altijd positief zijn; harde trainingsmethoden hebben een negatief effect op de gevoelige aard van de Kanaän.
Gezondheid van de Kanaänhond
De Kanaänhond is over het algemeen gezond en heeft een kleine groep toegewijde fokkers die regelmatig met elkaar communiceren en samenwerken voor de verbetering van het ras. Zoals bij alle rassen, moeten de oren van een Kanaänhond regelmatig worden gecontroleerd op tekenen van infectie en moeten de tanden vaak worden geborsteld met een tandpasta die is ontworpen voor honden.
Aanbevolen gezondheidstests
Heup evaluatie
Elleboogevaluatie
Schildklier evaluatie
Oogarts Evaluatie
Patella-evaluatie
Geschiedenis van de Kanaänhond
Kanaänhond zijn genoemd naar het grondgebied dat vandaag Israël, Libanon en delen van aangrenzende landen is. Voor Israëlieten in bijbelse tijden vormden kuddes en kuddes de kern van het dagelijkse bestaan. Vee werd gehouden voor voedsel, leer en wol, maar ook voor gebruik in de rituele offers die eeuwenlang plechtig waren. De vele verwijzingen naar schapen en herders in christelijke, Hebreeuwse en islamitische geschriften getuigen van de centrale plaats van het pastorale leven in oude Semitische culturen.
Artefacten die zo’n 4000 jaar teruggaan, dragen inscripties van honden die veel op Canaans lijken, maar precies wanneer het ras werd ontwikkeld, is een van die hoektanden die verdwenen zijn in de achteruitkijkspiegel van de geschiedenis. We kunnen aannemen dat deze honden duizenden jaren lang assistenten van de herder waren wiens taken het hoeden, drijven en bewaken omvatten.
Het keerpunt van de bekende geschiedenis van het ras vond plaats in het jaar 70. Het was toen dat de Romeinen, na decennia van hun ongemakkelijke bezetting van Judea, Jeruzalem verwoestten en de Israëlieten over het Midden-Oosten en het Middellandse-Zeegebied verspreidden. Met hun eigenaren weg en hun kudden verspreid, zocht Canaan Dogs hun toevlucht in de Negev-woestijn, waar ze overleefden en voor het grootste deel tot de 20e eeuw ongestorven leefden.
In de jaren voorafgaand aan de oprichting van de staat Israël waren schildwachthonden nodig om geïsoleerde Joodse nederzettingen te patrouilleren en als K-9’s te trainen voor het jonge Israëlische leger. Dr. Rudolphina Menzel, een Oostenrijkse cynologe die in Palestina woont, stelde de semi-wilde honden van de woestijn voor, in de veronderstelling dat alleen de sterksten een dergelijk hardscrabble-bestaan konden overleven. Zo begon de herbestemming van de Kanaän-hond.
De woestijnhonden bleken helder en zeer trainbaar, en ze verdienden al snel hun voedsel als wachtposten, boodschappers, hulphonden en landmijndetectors. Na de Tweede Wereldoorlog begon Menzel in vredestijd om Canaans te fokken en op te leiden als blindengeleidehonden.
Een ras dat bijna 2000 jaar voor zichzelf zorgde, nog steeds behouden de ruige zelfredzaamheid van woestijnhonden onaangeroerd door veranderende mode sinds Abraham zijn kudde voor het eerst naar het land Kanaän leidde.
De Nederlandse Hondenrassenwijzer wordt positief beoordeeld!